السلام عليكم كنت حابه اسال لو أن زوجه سابت البيت لزوجها لسوء معاملته وتجاهلها وان مفيش زواج اصلا وبيعرف عليها بدل البنت عشره ومش بيعامل ربنا فيها وملوش كبير يقر برأيه المهم سابت البيت ف الآخر لانه رافض انها تروح لوالدتها ع الرغم كان اتفاق من الخطوبه أنها هتروح كل اسبوع مره ولما بتتعب يقولها روحى الاوضه التانيه أو يقولها روحى لأهلك عمرها ما زعلت ما سألها مالك ولا فيكى ايه ولما اطلب اتكلم معاه يقولى لو عايزه تعيشى هتستحملى التجاهل والمعاملة وكل شئ كل اللى نفسها فيه أنه كان يعاملها كويس ويبقى موجود معاها ف كل حاجه لكن هو مكانش عايز غير انى اخدمه هو ووالدته واديله مرتبى لما يحصل اى خلاف بقى بيعمل حاجه واحده أنه هى عايزه تطلق أو لا لو مش عايزه تنطلق يبيع ويشترى فيا لو عايزه أطلق يلم الدور ويحاول عاملت ربنا فيه وكل طلباته كانت بالنسبالي مجابه بس كنت بزعل أنه بس اللى عاوزه منى خدمه وانى مش فارقاله يوم ما اتعب يرمينى ازعل عادى بالنسباله الاول كنت بصرف مرتبى ف البيت وكنت قايلاله كل حاجه بس كل ما اقع فى موقف أو مشكله مش يلاقيه جنبى ولا معايا فخفت وبقيت أعين منه مرتبى ولما اتعب ويقولى لاهلى أقوله بعت حاجه من دهبى واعينها منه واقوله بعتها انا كنت بدايق فعلا من حته البنات ومن معاملته ونشد سوا جامد وافضل شايله جوايا كتير ممكن نقعد بالشهر واتنين كل واحد لوحده وانا اصلا من يوم ما اتجوزته بقيت لوحدى هو مبعرفش عنى حاجه وعايز يقعد يشخط ويزعق فيا ع الفاضيه والمليانه واللى صدقا من غير سبب هو شايف ان دى رجوله عايز يتحكم فيا ف كل حاجه مروحش لامى المفروض انى أقوله حاضر يصحى الصبح يقولى مفيش شغل أقوله حاضر ع اى مشكله يقولى طب مفيش شغل ومش هتروحى شغل اقول حاضر علما بأن انا دكتوره جامعيه وده مينفعش مع طبيعه شغلى ولا شخصيتى وكان طلب وشرط ف الرؤيه الشرعيه انى انا مبحبش الراجل اللى عامل زى سى السيد عاوز رأيه اللى يمشى وخلاص وان احنا بنعمل المناسب لبيتنا وظروفنا وان الحياه شراكه وان انا شغلى مش هسيبه لأى سبب كان المهم دلوقتى انا قعدت ف بيت امى تسع شهور وكنت حامل فيهم ف الاول خالص بعت أخته ليا قابلتها ف الشارع فقلتلها اتفضلى قالتلى لا دول كلمتين ع جنب وانا جايه اخدك قالت قوليلى ايه اللى بينكوا وأنا أحله واديله بالجذمه هو اخويا الصغير حكيتلها قالتلى لا مترجعيش الا لما يجى يعملك اللى انتى عايزاه وياخدك المهم انا عارفه هو باعت أخته تشوف بس انا ناويه ع ايه لان كل اللى يهمه الطلاق مش عشانى ولا حتى عشان ابنه عشان هو مطلق قبل كده وواخدنى بنت المهم قعدت التسع شهور كلم حد تانى ف الكليه وقال انى رافضه الصلح قلتلهم لا انا مش رافضه بالعكس أنا مانعه اى حد يدخل من أهلى اويرفع عليه قضيه بس لازم هو اللى يبقى عايز ومقتنع أنه غلط وان فيه مشاكل لازم تتحل فكلموه أنهم يدخلوه ويصلحوا الدنيا ورفض وانا قبلها اتصلت عليه قولتله انى حامل لانه مكنش يعرف بعدين انا ولدت اتصلت عليه يجى يكتب ابنه مردش كلمنا اخوه فاخوه جاب مراته وايجوا ليا وهو مجاش يكتب ابنه الا بعدها باسبوع ووقف ف الشارع واخته وأمه اللى طلعوا المهم أخته سألتنى عايزه تسمى الولد ايه قلت معاذ راح كتبه يوسف وعلما انا متكفله بمصاريف ولادتى والطفل حتى الآن كل اللى عمله لما ايجا هو وأمه واخته ادو الطفل الف جنيه وايجا طلع امى بتقولو خش راضى مراتك وصالحها قالها لا احنا مش ينفع مع بعض بالعربى انا عايز خدامه ليا ولامى وابقى سى السيد وهى مش عاجبها تعيش كده طلعت انا ساعتها وقلتله تمام يبقى نخلص بالمعروف من غير محاكم عشان الطفل ده المهم مشيوا وبعدها باسبوعين اهلى راحوا يجيبوا هدومى فبيحكوا لامو فتقولهم مش بتجيب ابنها وتيجى ليه الواحده عشان ابنها تستحملها حره مره وهو عاد ع اهلى نفس الكلام تانى ف بيتهم وان احنا مننفعش مع بعض وأنه عايز خدامه مع أنه والله ما كان ناقصه حاجه لا هو ولا والدته المهم دلوقتى عدى شهرين غير التسع شهور بعد ولادتى فبعتنا نخلص بالادب فخلى أخته تكلمنى وان احنا نرجع واصبرى وقالتلى اجى اخدك قلتلها لا خليه هو يجى ونشوف هنعرف نحل المشاكل اللى بينا ولالا حليناها تمام مش حليناها خلاص لا يكلف نفسا إلا وسعها وعدى بعدها شهر ومجاش وبعدين قال إنه خلص ورق الطلاق وانى انا اللى كارهه اخد وياخد حاجته قلت ماشى عشان خاطر ابنى يوم ما يحب يشوف ابوه يشوفه من غير محاكم ولا قضايا بعت أنه لا عايز ياخد الدهب وياخد عفشى هيدينى حاجتى بس واوضه الاطفال أهلى قالولو لا دهبها من حقها وده مهرها اصلا انت اخدتها بنت وهى دلوقتى مدام ومعناها طفل وعايز تاخد كل شئ فبعد اذنكم للضروره القصوى افتونى بحكم الدين وف حاله الانفصال فايه هو حقى وحقه شرعا وشكرا
